---

Het Begijnhof Ter Hoye, voluit Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen, es un begijnhof en de Belgische stad Gent. Het begijnhof staat ook bekend als het Klein Begijnhof.



Het Gentse klein begijnhof ligt en de Lange Violettestraat, oneven nummers tussen 77 (79) en 273 (277).



Vanuit de Lange Violettestraat se encuentra junto a toegangspoort enkel een deel van de westelijke begijnhofmuur te zien. De rest van het begijnhof ligt verborgen achter de Rijbaan Adjudant Van Vletingen (restauraciones en eind van de 20e eeuw beter bekend als de Arena Van Vletingen) dat in de plaats kwam van het vroegere Pesthuis Sint-Macharius.



Desde oostkant van het begijnhof grenst aan de Ne (d) erschelde, dit is een zijarm van de Schelde. Aan de zuidzijde werd het begijnhof vanaf de stichting begrensd door de derde stadsomwalling.



En het begijnhof liggen de kerk van Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen (1658, met barokke voorgevel uit 1720) en de weide (voorheen kerkhof) centraal. Hier rondom liggen enkele kapellen, de nog resterende ingemetselde staties van de kruisweg uit 1621. Het huis van de grootjuffer (1738) ligt in de zuidoostelijke hoek. Behalve zeven conventen bevat het begijnhof een kleine honderd individuele huizen: ooit werd het begijnhof door een driehonderdtal begijnen bewoond.



Het begijnhof ter Hoye werd en 1234 puerta Johanna van Constantinopel, por gravin van Vlaanderen, gesticht na het groot begijnhof. De ommuring van de zuid- en westzijde van het begijnhof fue en 1281 voltooid. Tegen het einde van de 14e eeuw onder Margaretha van Vlaanderen verwierf het begijnhof parochiale rechten.



Vanaf omstreeks 1600 werden de houten huizen systematisch vervangen door stenen huizen. Desde belangrijkste gebouwen van het begijnhof, kerk waaronder, dateren uit de 17e eeuw. Het begijnhof ontwikkelde zich tot een bedevaartsoord voor de Heilige Godelieve, waarvoor en 1638 por Sint-Godelievekapel gebouwd werd (verbouwd en 1723 en 1750). En 1655 werd de infirmerie gebouwd (ingrijpend verbouwd en 1782). Por Heilig Grafkapel dateert uit 1662.



Bij de Franse bezetting kwam het begijnhof onder wereldlijk bestuur (Commissie der Burgerlijke Godshuizen). In deze tijd werd het oude poortgebouw onder leiding van arquitecto De Broe afgebroken en vervangen. De stijl van het nieuwe poortgebouw wordt met enige vorm van overstatement neoclassicistisch genoemd. Het begijnhof bleef al bij al relatief gespaard, en kwam reeds en 1862 en handen van de hertog van Arenberg, die zich tot doel tenía gesteld het begijnhof opnieuw volledig door begijnen te laten bewonen.



Tot 1880 vonden nog verschillende verbouwingen plaats, gevels vooral.



Doordat de Hertog van Arenberg y Duitser was, werden zijn bezittingen in Eerste Wereldoorlog aangeslagen. Om de functie van begijnhof te vrijwaren werd de vzw O.-L.-Vrouw ter Hoye opgericht, die het begijnhof en 1925 verwierf.



En 1964, kwam het begijnhof op de lijst van beschermde Monumentment en Landschappen. Ondertussen fue het bouwen en verbouwen en het begijnhof al geruime tijd zo goed als stilgevallen. También werk van betekenis fue un restauratie van de Heilig Grafkapel en het begin van de jaren 1980.



Naar het eind van de 20e eeuw liep hant aantal begijnen bovendien sterk terug, zodat de raad van beheer van de vzw zich stilaan meer om de toestand en (her) bestemming van de gebouwen moest gaan bekommeren, dan om het wel en wee van de paar overgebleven begijnen. 1988 fue keerpunt omdat dan een grondig vernieuwde raad van beheer aantrad, die zich vooral tot doel stelde een verdere verloedering van de gebouwen tegen te gaan.



En de jaren 1989 - 1990 ondehandelde de vernieuwde raad van bestuur van vzw Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen con proyecto verscheideneontwikkelaars voor een herbestemming van het begijnhof. Hieruit kwam geen werkbaar voorstel, zodat de vzw en 1990 besliste de restauratie toe vertrouwen aan het bureau van ingenieur G. Derveaux. Dit bureau voltooide tegen eind 1991 een haalbaarheidsstudie die een restauratie in 10 fasen voorzag, gespreid over zo'n 16 jaar. De esta etapa werd gestart en 1994. Om de omvangrijke restauratiecampagne betaalbaar te maken, werd een erfpacht-regeling ingesteld.



En 1998 werd het begijnhof, samen conoció a twaalf andere Vlaamse begijnhoven, puerta de la UNESCO erkend als "werelderfgoed".



En enero de 2005 superó a Hermina Hoogewijs, het laatste begijntje dat nog woonde en het klein begijnhof en Gante [2]. Drie jaar más tarde, en 2008, superó a Marcella Van Hoecke, de laatste begijn van het Begijnhof. Zij verbleef echter al sinds 1994 en Rust-en Verzorgingstehuis Avondvrede.



Además de los mejores bewaarde begijnhoven van Franse Revolutie, blijft het klein begijnhof e toeristische trekpleister.



De kerk a kapellen behouden een zekere religieuze functie. De huisjes vooral dienst als woonst.



Voor enkele conventen zijn er andere functies, zo stelt de vzw Nucleo vanaf 2001 in het Begga-convent (Nr. 239) in vanaf enkele jaren later ook in de infirmerie (Nr. 237) ateliers en tentoonstellingsruimten ter beschikking van lokale kunstena. Onder andere het cabaret-duo Kommil Foo repite hier enige tijd.Van de oude vestingwal uit ca. 1300 restenen hoektoren (Hoyetoren) enen stukje vestingmuur. In de zuidoostelijke hoek van het Klein Begijnhof, achter de toegangspoort tussen het Groothuis en de Sint-Godelievekapel, dicht bij de oever van de Nederschelde staan ​​de restanten e vestingtoren, de Hoyetoren. Circa zes à zeven meter hoog, zwaar overgroeid, maar toch nog zichtbaar vanaf het wandelpad op por Achtervisserij. Desde toren maakte deel uit van een walmuur, aangelegd hacia 1300, toen de stad Gent zich in zuidoostelijke richting uitbreidde langs de handelsweg van Brugge naar Keulen. De Vijfwindgatenpoort samen con vijfwindgatenbrug - op de kruising van de huidige Lange Violettenstraat en de Vijfwindgatenstraat - maakte deel uit van deze omwalling. Puerta de snel daarop volgende bouw (1378-84) van een nieuwe fortificatielijn - por Keizersvest met de Keyzer- de Brusselsepoort en de Sint Lievenspoort - verloor de Vijfwindgatenwal ras zijn militaire betekenis en raakt hij eind 16eval eew. en el siglo XVIII, Lediaanse era el propietario de Hoyetoren weggehaald en el restaurante Begijnhofkerk.

---