---

De gronden waarop de stad Manizales staat, werden in de pre-Columbiaanse tijd bewoond door quimbaya's, wapens, anserma's, picara's, zopia's, pàucura's en carraps.

In 1834 vestigde de Antioquia-kolonisator Fermín López zich in de landen. [9] In 1849 arriveerde een koloniserende expeditie, bekend als de Expeditie van de 20: Manuel María Grisales, José María Osorio, José María De La Pava, Antonio María Arango, Joaquín Arango, Victoriano Arango, Pedro Arango, José Pablo Arias, Silverio Buitrago, Antonio Ceballos, José María Correa, José Joaquín Echeverri, Nicolás Echeverri, Alejandro Echeverri, Esteban Escobar, Vicente Gil, Vicente Giraldo, Marcelino Palacios, Antonio Quintero en Benito Rodríguez, die de stad op 12 oktober 1849 stichtten. Het werd al snel gebouwd als Parochiedistrict van Manizales.

In 1869, tijdens het bestuur van de heer Alejandro Gutiérrez Arango, werden de percelen verdeeld en werd het land gegeven aan de eerste kolonisten van de stad, na een langdurige en gewelddadige rechtszaak tegen het bedrijf González y Salazar, erfgenamen van de Aranzazu Concession, eigenaar van het land waar de meeste steden in het noorden en in het centrum van het departement Caldas werden gebouwd. De stad werd al snel een educatief centrum en tegen 1880 was het een industrieel centrum met een typische Antioquia-cultuur waarin koffie de basis werd van de regionale economie.

Het verwierf belang in de talrijke burgeroorlogen die in Colombia plaatsvonden. Het was een bolwerk van conservatief Antioquia en slechts één keer werd het bezet door de blanke liberalen. Daarom kreeg de stad de bijnaam Nido de Aguilas. Hun impact, paradoxaal genoeg, verhoogde het belang ervan als een centrum van handel en communicatie.

Sinds 1885 werd het idee om deze afdeling op te richten gesteund door lokale en nationale maatschappelijke leiders. Zo werd in 1905 het departement Caldas geboren en werd de stad Manizales, die toen de tweede stad van Antioquia was, de hoofdstad van het nieuwe departement. Dit droeg bij aan het verbeteren van de middelen van voortbeweging en communicatie, waardoor de stad op het hoogtepunt van haar ontwikkeling kwam. Tegen die tijd had de stad ongeveer 25.000 inwoners, die in 20 jaar zouden verdubbelen tot 50.000. In deze periode worden onderwijs, cultuur en industriële ontwikkeling gestimuleerd.

Rond 1927 schudden twee grote branden Manizales, waarbij de oude kathedraal werd verteerd, waarna de parochie van Cyprus werd gebouwd. In de woorden van Aquilino Villegas, burgerleider, wordt ´´een kathedraal die niet bezwijkt aan vuur´´ gemaakt en dus is het belangrijkste symbool, de Basiliekkathedraal van Manizales, gebouwd. Een decennium later begint de industrie aan een achteruitgang, die in 1945 zal worden verholpen. In 1943 begint de eerste universiteit, die van Caldas, met activiteiten.

Een deel van de weinig bekende geschiedenis van de stad en van de hele regio in het algemeen is de kolonisatie en vestiging van mensen uit de hooglanden van Cundiboyacense in de eerste helft van de 20e eeuw, waarbij de tradities van deze regio werden toegevoegd aan die van het natuurlijke landschap. Als voorbeeld is er de kerk van Chiquinquirá waar jaarlijks, samen met deze stad in Boyacá, de festiviteiten en vieringen van het ´´Patrona de Colombia´´ worden gehouden.

In 1951 vierde Manizales, wegens vertragingen in de voorbereidingen, zijn honderdjarig bestaan.

In de jaren zestig viel de Gran Caldas uiteen, bestaande uit de huidige departementen Caldas, Quindío en Risaralda, en blijft de stad afhankelijk van de koffie-economie.

Manizales leed aan de aanvallen van een aardbeving in 1979, waarvan het epicentrum het noorden van de vallei is en die ernstige schade heeft aangericht. Toen, in 1985, werd de spanning gehandhaafd door de uitbarsting van de Nevado del Ruiz-vulkaan, die eindigde met de Armero-tragedie.

In 1990 zag de stad dat het niet langer kon afhankelijk zijn van de onstabiele koffiemarkt en begon een ontwikkelingsplan. Manizales maakt momenteel deel uit van industriële en commerciële projecten, evenals een evenementencentrum.

In 1999 vierde het zijn 150ste verjaardag te midden van optochten en festiviteiten.





Manizales is de hoofdstad van het departement Caldas. Het is een stad in het westelijke centrum van Colombia, gelegen in het Central Mountain Range, vlakbij de Nevado del Ruiz. Het maakt deel uit van de zogenaamde Paisa-regio en de zogenaamde Gouden Driehoek, met een bevolking van ongeveer 420.000 inwoners volgens officiële demografische projecties voor het jaar 2009. Het maakt deel uit van Risaralda, Quindío, het noorden van de vallei en het zuidwesten van Antioquia. genaamd Colombian Coffee Axis.

Gesticht in 1849 door kolonisten uit Antioquia, tegenwoordig is het een stad met een grote economische, industriële, culturele en toeristische activiteit. Het onderscheidt zich ook door zijn culturele activiteit waarin zijn jaarlijkse beurs, het Internationale Theaterfestival en talrijke shows en congressen opvallen.

Manizales wordt de ´´Stad van Open Deuren´´ genoemd. Het is ook bekend als ´´Manizales del Alma´´ vanwege een stierengevecht paso double die zijn naam draagt

De oorsprong van de naam Manizales is anders dan de meeste andere steden in Colombia. De meeste zijn afgeleid van historische omstandigheden, heiligen, illustere mensen of inheemse namen. Deze naam komt van de overvloed aan zogenaamde "pindastenen", dit zijn grijze granietrotsen, samengesteld uit mica, veldspaat en kwarts.

Een set van deze stenen van ´´maní´´ zou manizal worden genoemd

Manizales betekent dus: set pindastenen sets. Net zoals er wordt gezegd dat er in de Valle del Cauca cañaduzales zijn, wordt in de stad 1849 gesproken van ´´manizales´´.

Bovenstaande is een instrument geworden dat in de stad wordt toegepast, dankzij de aanleg van een regenmeetnet. Na oktober en april, de meest regenachtige maanden van het jaar, toen de geaccumuleerde regens van de afgelopen 30 dagen kritische niveaus van 200 en 300 mm bereikten, vaardigden de autoriteiten het gele en rode alarm in de stad uit. Aardverschuivingen komen meestal voor in november en mei, vooral tijdens "La Niña" -jaren, aangezien het de gemiddelde temperatuur van de Stille Oceaan is die het klimaat in de regio bepaalt.

Ondanks dat het een regenachtige stad is, heeft de klimaatverandering ervoor gezorgd dat de temperatuur van de stad geleidelijk is gestegen. Tegenwoordig wordt opgemerkt dat de omvang van de Nevado del Ruiz-gletsjer, die in 1979 20 km² bedroeg, na 25 jaar met de helft is verminderd.







Manizales is in die zin een bij uitstek culturele en diverse stad. Er zijn verschillende bibliotheken, waaronder die van verschillende universiteiten. Wat musea betreft, vallen de volgende op: het Banco de la República Gold Museum, waarin verschillende precolumbiaanse stukken worden tentoongesteld; Het natuurhistorisch museum (Universiteit van Caldas); het Museum of Art (Universiteit van Caldas); het Archeologisch Museum (Universiteit van Caldas), de Botanische Tuin (Universiteit van Caldas), het Natuurhistorisch Museum (Universiteit van Caldas) en het Museum voor Wetenschap en Spelen (Nationale Universiteit van Colombia). Er zijn ook expositieruimtes, waaronder de volgende opvallen: de Pinacoteca de Bellas Artes; de Bank van de Republiek; het Koffie Cultuurfonds; het Caldas Art Museum; Familieleden; Caldense Instituut voor Cultuur en Tentoonstellingen.

De Manizales Fair is het meest representatieve culturele evenement in de stad. Aangekondigd cultureel erfgoed van de natie, vinden er activiteiten zoals het International Bullfighting Season plaats, met stierenvechters van over de hele wereld en dat wordt traditioneel uitgevoerd tijdens de tweede week van januari. Ook vindt op deze beurs plaats het International Coffee Reign (waarin kandidaten uit landen die het graan produceren en / of consumeren), de grote parade van naties en de prachtige parade van de karren van de dauw. In het kader van deze beurs is er een tentoonstelling van ambachten en een beurs van koffiespecialiteiten in de gebouwen van het denken. Meestal wordt op de eerste avond een vuurwerkshow gehouden in het San Rafael-gebied of in de Morro de Sancancio als opening. Het Nationale Festival van La Trova en Tango Vía wordt ook gehouden.

Aan de andere kant vallen de volgende schrijvers op het nationale toneel op: Eduardo García Aguilar, romanschrijver; Adalberto Agudelo Duque, dichter en romanschrijver; Octavio Escobar Giraldo, romanschrijver en Orlando Mejía Rivera, romanschrijver.

---