---

Het Santa Barbara da Vila-fort, of simpelweg Santa Barbara Fort, ligt in de stad Florianópolis, op het eiland en de staat Santa Catarina, Brazilië.



Dit fort werd gebouwd om het oude dorp Nossa Senhora do Desterro (de huidige stad Florianópolis) te verdedigen, op een klein eiland dat grenst aan het oude strand van Canto (of Vila), op het smalle kanaal bij de zuidbaai.



Plannen en kaarten van die tijd geven aan dat de structuur al bestond in 1774 en deel uitmaakt van het onderzoek van Ensign José Correia Rangel voor de Portugese Kroon ("Plan om te dienen als een demonstratie van de versterkte plaatsen van het eiland Santa Catarina", 1786. in: RANGEL , José Correia Defensie van het eiland Santa Catarina en het Ministerie van Oorlog van Rio Grande de São Pedro, Lissabon).



In de eerste helft van de negentiende eeuw diende het als een militaire afdeling (SOUZA, 1885: 126), overgebracht naar de Campo do Manejo-kazerne in 1861, toen het gebouw (Nationaal zelf) het Havenbedrijf van de provincies St. Peter werd. Rio Grande en Santa Catarina, het ministerie van marine. De projecten van de provinciale overheid om het onroerend goed tegen de laagste kosten aan te passen volgden elkaar op tot 1871, toen de troepenkazerne werd gesloopt en een schuurtje met twee verdiepingen voor de opvang van kolonisten werd toegevoegd. Vervolgens werden de kanonneerboten gesloten, werd een borstwering over de muur gebouwd, werden bloembakken geïnstalleerd en werd de dijk geplaveid. Nieuwe renovaties begonnen op 11 januari 1875, onder leiding van de kapitein van Porto, waarbij de nok van de kapitein van Porto op 10 april 1875 werd geplaatst. In juni van het volgende jaar werd het huis voor de commandant voltooid. van Porto, grenzend aan het Capitania-gebouw (VEIGA, 1993). Tijdens de Federalistische Revolutie (1893-1895), werd het gebruikt als de zetel van de staatsregering, nadat het had gespaard ter gelegenheid van de inhuldiging van de kapitein van de zee en oorlog Frederico Guilherme de Lorena als hoofd van de revolutionaire voorlopige regering in Santa Catarina (14 oktober) 1893), terug te nemen door de loyalistische troepen onder bevel van kolonel Antonio Moreira Cesar (17 maart 1894) (Garrido, 1940: 144).



In de eerste helft van de twintigste eeuw werden nieuwe ingrepen in het ensemble geïntroduceerd, waardoor het geheel de-karakteristiek werd, waardoor het de karakteristieke architecturale lijnen van de jaren 1930 kreeg (die het nog steeds behoudt), net gekoppeld aan het eiland, vrucht van mariene stortplaatsen tussen het stadscentrum en het oude strand van Canto. In de jaren 1950 waren de bogen van de stenen metselwerkbrug die het fort met de aarde verbond nog zichtbaar. In de jaren 1960, met de sluiting van de haven van Florianópolis voor navigatie en de deactivering van de kapitein van de havens, werd het fort met sloop bedreigd, zodat de ruimte het recreatiegebied van de hoofdstad zou integreren en het verkeer van de Colombo Sales-brug zou afvoeren. , die het eiland verbindt met het vasteland als onderdeel van de nieuwe stortplaats in South Bay (1973). De lokale pers promootte een reeks debatten over de relevantie van het behoud van het oude fort, dat ondanks de duidelijke mate van karaktereigenschappen, zowel van de oorspronkelijke architectuur als van de omgeving, het behoud ervan gegarandeerd had.



In 1984 werden het resultaat van deze controverse en de erkenning van de onbetwistbare historische waarde, het fort en de omgeving, in totaal 5.086 m², vermeld door het Instituut voor Nationaal Historisch en Artistiek Erfgoed. Het stadhuis en de IBPC, die nog steeds het Havenbedrijf van Santa Catarina in Florianópolis huisvesten, bestudeerden projecten gericht op het herstel, herstel en revitalisering van de structuur voor culturele activiteiten (theater, museum, kunstacademie, tentoonstellingsruimte, met restaurant, bar , speeltuin), en de verlaging van de omgeving tot zeeniveau is voorzien, aanpassing aan de ruimte herstelde aldus een waterspiegel, het herstellen van de oorspronkelijke situatie van het plein, omringd door water.



Het pand is te zien op Rua Antônio Luz, 260, naast de stadsbusterminal Florianópolis City, in de Baía Sul-dijk, in het historische stadscentrum.



Het oorspronkelijke plan, in de vorm van een onregelmatige veelhoek, opgetrokken in metselwerk gemaakt van steen en kalk, huisvestte in zijn dijk een gebouw met een dak van vier verdiepingen, bestaande uit de Troop Kazerne, het Magazijn en het Huis van Buskruit. De dijk was bekleed met een muur van ongeveer 70 centimeter dik aan de bovenkant, bijna 5 meter boven zeeniveau bij eb, communicerend met de aarde door een stenen metselwerkbrug over bogen. Het was artillerie met twaalf stukken brons en één stuk ijzer van verschillende kalibers, iconografisch vastgelegd in het werk van Jean-François de La Perouse (1797), Adam Johann von Krusenstern (1803), Georg Heinrich von Langsdorff (1812), Jean -Baptiste Debret (1822) en anderen.

---